بازخواني ريشه‌هاي تاريخي قدمگاه
| ضمیمه | اندازه |
|---|---|
| 3.pdf | 714.12 کیلو بایت |
سال سيزدهم، شماره چهارم، پياپي 52، پاييز 1401، ص45-57
نوع مقاله: پژوهشي
* پيمان ابوالبشري
/ استاديار گروه تاریخ تشیع دانشگاه نيشابور p.abolbashari@neyshabur.ac.ir
الهام موقر مقدم/ كارشناس ارشد تاريخ تشيع دانشگاه نيشابور e.movaghghar@gmail.com
دريافت: 15/01/1400 ـ پذيرش: 20/05/1400
چکيده
در گسترة مطالعات بيناادياني، مفهوم قدمگاه با فلسفه‌ها و کارکردهاي گوناگونش، بخش مهمي از آثار مربوط به مناسک مشترک اديان را به خود اختصاص داده است. غالباً معناکاوي و باستان‌شناسي مفهوم قدمگاه، از سوي مستشرقان و به‌ويژه محققان حوزة بوديسم انجام شده که نتيجة آن، سوگيري‌هاي کژانديشانه در حوزة قدمت و تأثير بوديسم در تحميل مفهوم قدمگاه بر اديان ديگر است. نوشتار پیش‌رو بر آن است با تکيه بر روش تحليل تاريخي روشن سازد که با وجود نظريات تعدادي از شرق‌شناسان، قدمگاه‌ها در تاريخ اديان ابراهيمي ريشه‌اي بودايي ندارند و درواقع نمايشي از باورهاي مشترک جهاني انسان‌ها با ريشه و مبنايي توحيدي‌‌اند که در سطحي از ناخودآگاهِ جمعي به آداب و رسوم تبديل شده‌اند و در اين مسير، منابع قرآني و روايي دليلي بر اين مدعاست. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد که قدمگاه در هر دين، معناي الهياتي خاص خود را پيموده و با توجه به قدمت مقام ابراهيم در مکة مکرمه، مي‌توان اذعان کرد که اديان توحيدي بر مبناي آيات قرآني در ابداع مفهوم و فلسفة قدمگاه، پيشگام بوده و آيين بودا به‌صرف تکثر قدمگاه‌ها، مؤسس اين‌گونه از زيارتگاه‌هاي ديني در تاريخ اديان محسوب نمي‌شود.
کليدواژه‌ها: اسلام، بوديسم، بوداپده، قدمگاه، کهن‌الگو، مقام ابراهيم (ع).
شماره مجله:
52
شماره صفحه:
45 