Ma`rifat Adyan

پولس رسول، در یکی از دیدگاه‌های الهیاتی‌اش معتقد است که آدم ابوالبشر با عصیان خود و خوردن میوه ممنوعه مرگ را برای خود و تمامی ابنای بشر به ارمغان آورد. اگرچه گاه این مرگ به معنای موت و انفکاک نفس از جسم تفسیر می‌گردد اما واقعیت این است که این مرگ در عین حالی‌که انسان از نظر جسمانی زنده است، رخ داده و آدمی درحالی‌که زنده است مرده است. در باب حل این مسأله، دیدگاهی مطرح شد که در آن انسان دارای سه ساحت جسم، نفس و روح می‌باشد و مرگی که پولس در نظر گرفته، مرگ روح است و به نوعی سه‌گانه‌انگاری ارائه گردید. البته دربرابر این دیدگاه، نگرش دوگانه‌انگار نیز وجود دارد که آدمی را تنها دارای جسم و روح در نظر گرفته است. اکنون در این نوشتار، با مراجعه به کتاب مقدس و تفاسیر آن درپی بررسی این دو دیدگاه هستیم و البته در نهایت با بررسی ادلة طرفین به این نتیجه می‌رسیم که برداشت سه‌گانه‌انگار راجع به ساحت‌های وجودی انسان، از منظر کتاب مقدس چندان موجه نیست و اندیشمندان مسیحی نمی‌توانند برای تبیین دیدگاه پولس به آن تکیه کنند.