Ma`rifat-e Adyan, Volume 9, Issue 3, No 35, Year 2025 , Pages 27-46

    A Critical Analysis of the Orientalist's Viewpoint about the Instructors of the Prophet of Islam (P.B.U.H.)

    Article Type: 
    Research
    Writers:
    Ali Asadi / استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی / AliAsadiZanjani1110@yahoo.com
    Abstract: 
    The most important and famous and adopted theory that is commonly held by the Orientalists about the sources of the Qur'an is the theory of adaptation of Qur'an based on Jewish and Christian sources, especially the two Testaments. According to this point of view, which denies the revelatory nature of the Qur'an and the prophethood of the Prophet of Islam (P.B.U.H.), his holiness has learned many Jewish and Christian teachings through some Jewish and Christian groups and presented in the form of the Qur'an. These individuals and groups are considered by the Orientalists as the Prophet's instructors. This paper seeks to analyze this view fairly comprehensive, and defends the revelatory nature of the Qur'an, by reviewing and criticizing the challenges of Orientalists' points of view. Considering the Qur'an as a human work is the first problem, which is based on a wrong prejudice of the Orientalists. The second and more important problem is their unscientific method in dealing with the historical data. Following their assumptions, the historical data have emphasized and analyzed selectively, fanatically and unilaterally by the Orientalists. But lacking of such reports about the training of the Prophet (P.B.U.H.) by others, non-continuing and limiting meetings of the Prophet (P.B.U.H.) with the alleged instructors, giving glad tidings and confirming the Prophet (P.B.U.H.), the conversion of some of them to Islam, the inconsistency of this story with the moral character of the Prophet (P.B.U.H.), the critical approaches of the Qur'an towards the People of the Book, interrupting, delaying and waiting for revelation, the challenge of the Qur'an or Tahaddi, emphasizing on the revelatory and supernaturally nature of the Qur'an and illiteracy of the Prophet are the other reasons that have been argued in the critique of Orientalist's theory.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :نقد دیدگاه خاورشناسان درباره تعلیم‌دهندگان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم
    Abstract: 
    مهم ترین، مشهورترین و پذیرفته ترین نظریه‌ی مصادر قرآن در میان خاورشناسان، نظریه‌ی اقتباس قرآن از منابع یهودی و مسیحی، به ویژه عهدین است. بر اساس این دیدگاه که وحیانی بودن قرآن و نبوت پیامبر اسلام را نفی می کند، آن حضرت بسیاری از آموزه های یهودی و مسیحی را از طریق برخی افراد و گروه های یهودی و مسیحی فراگرفته و در قالب قرآن سامان دهی کرده است. خاورشناسان از این افراد و گروه ها با عنوان تعلیم دهندگان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم یاد می کنند. هدف این پژوهش نقدِ نسبتاً جامع و کامل این دیدگاه و دفاع از وحیانی بودن قرآن است و نگارنده تلاش کرده با بیان چالش های دیدگاه خاورشناسان، آن را نقد و رد کند. نخستین اشکال، استوار بودن دیدگاه خاورشناسان بر پیش داوری و پیش فرضِ مخدوشِ بشری بودن قرآن است. اشکال دوم و مهم تر، روش غیرعلمی آنان در استفاده از داده های تاریخی است. خاورشناسان کاملاً همسو با پیش فرض خود، داده های تاریخی را کاملاً به صورت گزینشی، جانبدارانه و یک جانبه مورد تأکید، تحلیل و نتیجه گیری قرار داده اند. فقدان هرگونه گزارشی درباره‌ی تعلیم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به وسیله‌ی دیگران، کوتاه و غیرمستمر بودن دیدار با تعلیم دهندگان ادعائی، بشارت و تأیید آنان درباره‌ی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم، مسلمان شدن گروهی از آنها، ناسازگاری فراگیری قرآن از دیگران و نسبت آن به خدا با شخصیت اخلاقی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم، انتقاد شدید قرآن از رفتارها و عقاید دینی اهل کتاب، قطع، تأخیر و انتظار نزول وحی، هماوردطلبی قرآن و تأکید آن بر وحیانی بودن خویش، ویژگی های فرابشری آن و امی بودن پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم، دلایل دیگری هستند که در نقد نظریه‌ی خاورشناسان به آنها استدلال شده است.
    References: 
    • ابن ابي زمنين، 1423ق، تفسير ابن زمنين (تفسير القرآن العزيز)، به كوشش ابن عكاشه و محمد، قاهره، الفاروق الحديثه.
    • ابن شهرآشوب، 1376ق، مناقب آل ابي‌طالب، به كوشش گروهي از اساتيد، نجف، المکتبة الحيدرية.
    • ابن عبدالبر، 1415ق، الاستيعاب، به كوشش علي معوض و عادل عبدالموجود، بيروت، دار الكتب العلمية.
    • ابن قتيبه، 1373، المعارف، به كوشش ثروت عكاشه، قم، الرضي.
    • ابن كثير، 1418ق، البداية و النهايه، به كوشش علي محمد و عادل احمد، بيروت، دار الكتب العلمية.
    • ابن هشام، 1383ق، السيرة النبويه، به كوشش محمد محيي‌الدين، مصر، مكتبة محمد علي صبيح.
    • ابن‌اثير، 1409ق، اسد الغابه، بيروت، دار الفكر.
    • ابن‌جوزي، 1422ق، زاد المسير، به كوشش عبدالرزاق، بيروت، دار الكتاب العربي.
    • ابن‌حبيب، 1405ق، المنمق، به كوشش احمد فاروق، بيروت، عالم الكتب.
    • ابن‌حجر العسقلاني، 1415ق، الاصابه، به كوشش علي معوض و عادل عبدالموجود، بيروت، دار الكتب العلمية.
    • ابن‌سعد، 1418ق، الطبقات الكبري، به كوشش محمد عبدالقادر، بيروت، دار الكتب العلمية.
    • اسدی، علی، 1396، «بررسی و نقد نظریه اقتباس قرآن از عهدین»، معرفت ادیان، ش31، ص29ـ46.
    • آغازی، رحمان، 1389، وحی محمدی در خیال خاورشناسان، قم، پردیسان.
    • بحراني، 1415ق، البرهان في تفسير القرآن، به كوشش گروهي از علما، بيروت.
    • بحراني، سيدهاشم، 1411ق، حلية الابرار، به كوشش مولانا، قم، المعارف الاسلامية.
    • بخاری، محمد بن اسماعیل، 1418ق، صحيح البخاري، به كوشش بن‌باز، بيروت، دار الفكر.
    • بروکلمان، کارل، 1993، تاریخ الشعوب الاسلامیه، ترجمه به عربی: نبیه امین فارس و منیر البعلبکی، بیروت، دار العلم للملایین.
    • بل، ریچارد، 1382، درآمدی بر تاریخ قرآن، ترجمه بهاءالدین خرمشاهی، قم، مرکز ترجمه قرآن به زبان‌هاي خارجی.
    • بلاذري، 1417ق، انساب الاشراف، به كوشش زكار و زرکلي، بيروت، دار الفكر.
    • ثعلبی، احمد بن محمد، 1422ق، الکشف و البیان فی تفسیر القرآن، تحقیق: ابومحمد بن عاشور، چاپ اول، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
    • جاحظ، 1409ق، البيان والتبيين، به كوشش عبدالسلام، بيروت، دار الفكر.
    • جوادي آملي، عبدالله، 1378، تسنيم، قم، اسراء.
    • حلبي، 1400ق، السيرة الحلبيه، بيروت، دارالمعرفة.
    • حمدی زقزوق، محمود، 1409ق، الاستشراق و الخلفیه الفکریة للصراع الحضاری، قاهره، دارالمنار.
    • دورانت، ويل، 1378، تاريخ تمدن، ترجمه آرام و ديگران، تهران، علمي و فرهنگي.
    • زمانی، محمد حسن، 1395، مستشرقان و قرآن، قم، بوستان کتاب.
    • زمخشری، جارالله، 1385ق، الكشاف، شرکه مصطفي البابي، مصر 
    • زنجاني، ابوعبدالله، 1410ق، تاريخ القرآن، به كوشش محمد عبدالرحيم، دمشق، دارالحكمة.
    • سالم، ساسی، بي‌تا، نقد الخطاب الاستشراقی، بی‌جا، دار المدار الاسلامی.
    • سلیمانی، عبدالرحیم، 1385، کتاب مقدس، قم، آیات عشق.
    • سمرقندي، ابو اللیث، بی تا، تفسير سمرقندي، به كوشش محمود مطرجي، بيروت، دار الفكر. 
    • سمعاني، منصور، 1418ق، تفسير سمعاني (تفسير القرآن)، به كوشش غنيم و ياسر، رياض، دار الوطن.
    • سیوطی، جلال‌الدین، 1416ق، الاتقان، به كوشش المندوق، لبنان، دار الفكر
    • شافعي، 1400ق، احكام القرآن، به كوشش عبدالغني، بيروت، دار الكتب العلميه، 
    • صادقی، تقی، 1379، رویکرد خاورشناسان به قرآن، تهران، فرهنگ گستر.
    • طباطبائي، سيدمحمدحسين، 1371، الميزان فی تفسیر القرآن، چ پنجم، قم، اسماعيليان.
    • طبرسي، فضل بن حسن 1405ق، جوامع الجامع، بيروت، دار الاضواء.
    • ـــــ ، 1415ق، مجمع البیان، بیروت، موسسه اعلمی.
    • طبري، محمدبن جریر، 1403ق، تاريخ طبري (تاريخ الامم و الملوك)، به كوشش گروهي از علما، بيروت، اعلمي. 
    • ـــــ ، 1415ق، جامع البيان عن تفسیر آی القرآن، به كوشش خليل الميس، بیروت، دار الفكر.
    • طوسي، محمد بن حسن، بي‌تا، تفسير التبيان، دوم، بيروت، داراحياء التراث العربي.
    • طیباوی، عبداللطیف، 1991م ، المستشرقون الناطقون بالانجلیزیه، ترجمه: قاسم السامرائی و عبدالله‌بن عبدالمحسن الترکی، چ اول، بی‌جا، جامعه الامام محمد‌بن سعود الاسلامیه.
    • عبدالغنی حسن، محمد، 1354، اسلام و انتقادات غرب، ترجمة محمدرضا انصاری، بی‌جا.
    • فخر رازي، محمدبن عمر، بي‌تا، التفسير الكبير، چ سوم، بی‌جا، بی‌نا.
    • قرطبي، محمدبن احمد، 1373، الجامع لاحکام القرآن، چ سی‌ویکم، تهران، دارالكتب الاسلامية.
    • قمی، علی ابن ابراهیم، 1411ق، تفسير القمي، به كوشش الجزايري، لبنان، دار السرور.
    • کارلیل، توماس، بی‌تا، الابطال، ترجمه: محمد السباعی، قاهره، الازهر.
    • كاشاني، فتح‌الله، 1423ق، زبدة التفاسير، قم، المعارف الاسلامي
    • گلدزیهر، ایگناز، 1357، درس‌هایی درباره اسلام، ترجمه علینقی منزوی، تهران، کمانگیر.
    • ماسون، دنیز، 1385ش، قرآن و کتاب مقدس؛ درون مایه‌هاي مشترک، ترجمه فاطمه سادات تهامی، تهران، دفتر پژوهش و نشر سهروردی.
    • مجلسي، محمدباقر، 1403ق، بحار الانوار، بيروت، دار احياء التراث العربي.
    • مرتضي عاملي، جعفر، 1414ق، الصحيح من سيرة النبي، بيروت، دار السيره. 
    • مسعودی، بی‌تا، التنبيه و الاشراف، بيروت، دار صعب.
    • ـــــ ، 1409ق، مروج الذهب، به كوشش اسعد داغر، قم، دار الهجره.
    • مغنيه، محمد جواد، 1981م، التفسير الكاشف، بيروت، دار العلم للملايين.
    • مقاتل بن سلیمان، 1423ق، تفسير مقاتل بن سليمان، به كوشش عبدالله محمود شحاته، بيروت، التاريخ العربي.
    • مقدسي، ابونصر بن مطهر،1903م، البدء والتاريخ، بيروت، دار صادر.
    • مقريزي، 1420ق، امتاع الاسماع، به كوشش محمد عبدالحميد، بيروت، دار الكتب العلميه.
    • مک اولیف، جین دَمن، 1393، دائرة المعارف قرآن، ویراستاران ترجمه فارسی: حسین خندق آبادی، مسعود صادقی، مهرداد عباسی، امیر مازیار، تهران، حکمت و سازمان تبلیغات اسلامی.
    • مكارم شيرازي و ديگران، 1375، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الاسلاميه.
    • ميشل، توماس، 1381، كلام مسيحي، ترجمه: حسین توفيقي، قم، مركز مطالعات و تحقيقات اديان.
    • نسفي، عبدالله بن احمد، 1408ق، تفسير نسفي، به كوشش ابراهيم محمد، بيروت، دار القلم.
    • وات، مونتگمری، بي‌تا، محمد فی‌المدینه، ترجمه به عربی شعبان هسبرکات، بیروت، المکتبة العصریة.
    • واقدی، بی‌تا، فتوح الشام، بیروت، دار الجیل.
    • ـــــ ، 1409ق، المغازي، به كوشش مارسدن جونس، بيروت، اعلمي. 
    • یعقوبی، احمد، بی‌تا، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دار صادر.
    • يوسفي غروي، محمد هادي، 1417ق، موسوعة التاريخ الاسلامي، قم، مجمع الفكر الاسلامی.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Asadi, Ali.(2025) A Critical Analysis of the Orientalist's Viewpoint about the Instructors of the Prophet of Islam (P.B.U.H.). Ma`rifat-e Adyan, 9(3), 27-46

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Ali Asadi."A Critical Analysis of the Orientalist's Viewpoint about the Instructors of the Prophet of Islam (P.B.U.H.)". Ma`rifat-e Adyan, 9, 3, 2025, 27-46

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Asadi, A.(2025) 'A Critical Analysis of the Orientalist's Viewpoint about the Instructors of the Prophet of Islam (P.B.U.H.)', Ma`rifat-e Adyan, 9(3), pp. 27-46

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Asadi, A. A Critical Analysis of the Orientalist's Viewpoint about the Instructors of the Prophet of Islam (P.B.U.H.). Ma`rifat-e Adyan, 2025; 9(3): 27-46