Along with their belief in the sublimity of the Supreme Being, the followers of Vishnavism believe in the presence of Brahman in the universe. They argue that every human being is, in one way or another, a manifestation of Brahman. According to Vishnavism, Brahman manifests itself in five different forms. The first is Para avatar, the most supreme form of manifestation, in which the liberated souls enjoy the presence of Brahman. The Vyuhas are the second form of the manifestation of the Supreme Being. The Vyuhas are the shapes in which Brahman is manifested for creative and liturgical purposes; some of these manifestations represent wisdom and glory, some represent sovereignty and some others are symbols of creation. The third form of Brahman’s manifestation is vibhohe that manifests itself in ten forms of celestial beings. Antaryamin is the fourth form of manifestation of the Supreme Being. In this case, the position of the Supreme Being is in the world of horizons and souls, and with the witnessed Yogi intuition, accompanies the soul in his spiritual journey. The fifth form of the manifestation of the Supreme Being is the state in which Brahman is found in man- made icons or statues. The findings show that it is possible to view the theory of manifestation in Vishnavism from two perspectives. First, it is viewed as a world with diversity and plurality and secondly as a manifestation, that has ascertained the true fact. Therefore, when its foundation is considered, manifestation is considered “real”, but in itself, it is an "illusion". Thus, it has become evident that proving manifestation is an intuitive issue and that Brahman’s theory about manifestation according to Vishnavism is illusionary not real.
Title :تجلّی در اندیشه ویشنویی؛ تجلی واقعی یا توهمی؟
Abstract:
مسئله تجلی در تفکر ویشنویی، در عین حفظ تعالی ذات مطلق، به حضور برهمن در عالم وجود قائل است. این اندیشه گویای این حقیقت است که هر انسانی به نوعی ظهور برهمن است. در اندیشه ویشنویی، برهمن خود را به پنج شکل متفاوت متجلی می سازد. نخست، پرَه اوتاره یا اعلاترین شکل تجلی که در این حالت، ارواح رهایی یافته از حضور برهمن لذت می برند. دومین شکل تجلی ذات مطلق ویوهه ها می باشند. ویوهه ها اشکالی هستند که برهمن برای اهـداف آیینی، آفرینشی و... در آن متجلی می شود؛ برخی از این ظهورات، مظهر معرفت و جلال، برخی مظهر فرمانروایی و برخی مظهر آفرینش اند. سومین شکل تجلی برهمن، ویبهوه است که شامل ده ظهور از موجودات فرازمینی است. چهارمین شکل تجلی از ذات مطلق، انتریامین می باشد. در این حالت، ذات مطلق در عالم آفاق و انفس جای می گیرد و با شهود یوگی دیده شده روح را در سلوک خود همراهی می کند. پنجمین شکل از تجلی ذات مطلق، حالتی است که برهمن در شمایل یا تمثال های ساخت بشر استقرار می یابد. یافته های تحقیق نشان می دهد که نظریه تجلی در اندیشه ویشنویی را می توان از دو جهت مورد توجه قرار داد: یکی از آن جهت که جهان است و دیگر از آن جهت که نمودی است که بر سیمای حقیقت وجود به ظهور رسیده است. بنابراین تجلی به اعتبار جهان و دنیای ظاهری «تجلی واقعی» است، اما تجلی به اعتبار حقیقت وجود جنبه «توهمی» دارد. در این پژوهش ضمن تحلیل دیدگاه های مختلف پیرامون مسأله توهمی و یا واقعی بودن تجلی نشان داده ایم که اثبات تجلی امری شهودی است و نظریه تجلی برهمن در تفکر ویشنویی، جنبه توهمی دارد، نه واقعی.