Man is the vicegerent of God and the central point of the universe according to the worldview of divine religions. He is charged with the mission of acquisition of due knowledge, purification of soul, and reformation of the society. He is supposed to continue his life towards the next world. Natural or innate directions and revealed instances of guidance give rise not only to preservation of human dignity but to actualization and flourish of his intellectual and spiritual potentials. Some hold that veil or Hijab is merely the outcome of a cultural interaction. As a result, divine religions do not have any specific rule or regulation concerning the manner of women’s presence before men. They say the rule of Hijab is not supported by any religious proof or evidence. Taking a theoretical approach, the present article studies the verification of this view and elaborates the religious evidence concerning veil or Hijab.
Title :حجاب و پوشش در ادیان زرتشت، یهود و مسیحیت / مهناز علیمردی / محمدمهدی علیمردی
Abstract:
براساس جهانبینی ادیان الاهی، انسان خلیفه خداوند و مرکز و محور جهان هستی است. وی عهده دار رسالت کسب معرفت، تهذیب نفس و اصلاح جامعه است. و حیات او در جهان آخرت نیز استمرار دارد. علاوه بر حفظ کرامت انسان، استعدادهای معنوی و عقلانی بشر در پرتو رهیافتهای فطری و هدایتهای وحیانی شکوفا می شود. حجاب و پوشش از جمله موضوعاتی است که رعایت آن موجب حفظ کرامت انسان است.
برخی معتقدند پوشش و حجاب، صرفاً نتیجه تعامل فرهنگی بین فرهنگ هاست. در نتیجه ادیان الاهی در مورد چگونگی حضور زن در برابر نامحرم، قانونی خاص ندارند. از دیدگاه ایشان، آنچه امروز به صورت دستوری شرعی درآمده، مستندی شرعی ندارد. این مقاله با رویکرد نظری و اسنادی، به تحقیق درباره صحت و سقم این نظر پرداخته و مستندات دینی پوشش و حجاب را در سه دین زرتشت، یهود، مسیحیت تبیین و تشریح کرده است.