بررسي تطبيقي وحدت وجود از ديدگاه مكتب ودانته در عرفان هندويي با مكتب صدرايي در عرفان اسلامي

 سال سيزدهم، شماره اول، پياپي 49، زمستان 1400، ص49-64
 

نوع مقاله: پژوهشي
رضوانه نجفي سواد رودباري/ استاديار گروه معارف، دانشگاه سيستان و بلوچستان    r.najafi1342@gmail.com
دريافت: 1399/3/18 ـ پذيرش: 1399/9/16

چکیده
وحدت وجود از مسائل بغرنجي است که در مکاتب عرفاني مطرح است. اين تحقيق درصدد توصيف مقايسه‌اي ديدگاه مکتب هندويي و عرفان اسلامي برآمده که عمق توجه دانشمندان جهان اسلام را بيان مي‌دارد. در مکتب هندويي و در بين مسلمين سه تفسير از وحدت وجود ارائه شده است: 1. عالم يک وجود واحد شخصي است که همة اشياي عالم اجزاي آن محسوب مي‌شوند. اين نظر را برخي از متکلمين اسلامي به عرفا نسبت داده‌اند. 2. عالم يك وجود واحد شخصي است و کثرات و اشياي ديگر، موهوم و سرابي بيش نيستند. اين نظر به برخي از صوفيه منتسب مي‌باشد. دو تفسير يادشده از وحدت وجود، از کلمات مکتب هندويي نيز استفاده مي‌شود. 3. عالم يک وجود واحد شخصي بي‌نهايت و نامحدود است که جايي براي غير نمي‌گذارد. کثرات، شئون و ظهورات آن وجود واحد شخصي‌اند. در اين ديدگاه، اتصاف کثرات به وجود، مجاز است. در نسبت وجود به کثرات، وجود واحد شخصي نقش حيثيت تقييدية شأني را ايفا مي‌کند و اختلاف کثرات ـ که يکي برتر از ديگري مي‌باشد ـ اختلاف تشکيکي است. اين تفسير، نظر اکثر عرفاي مسلمان است و از کلمات عرفان هندويي نيز به‌دست مي‌آيد.
کليدواژه‌ها: وحدت وجود، حيثيت تقييديه، شئون، ودانته.