حجیت منابع الهیات مسیحی: مبنا و گستره

سال نهم، شماره اول، پياپي 33، زمستان 1396

محمد حقانی فضل / دانشجوی دکتری مطالعات تطبیقی اديان دانشگاه ادیان و مذاهب                      mohamadhaghani@gmail.com

احمدرضا مفتاح / دانشیار گروه ادیان ابراهیمی دانشگاه ادیان و مذاهب                                            meftah555@gmail.com

دريافت: 11/02/1396 ـ پذيرش: 15/07/1396

چکیده

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مسیحیان، همانند پیروان ساير ادیان بزرگ، این است که برای فهم مسائل ایمانی و شکل‌دادن به آموزه‌های اعتقادی، به چه منابعی بايد رجوع کرد؟ بررسی آرا و آثار مسیحیان نشان می‌دهد آنان در تبیین و تثبیت آموزه‌ها و تعالیم خویش، از چهار منبع کمک گرفته‌اند: کتاب مقدس، سنت، عقل و تجربه. اما این منابع، نزد گروه‌های مختلف جایگاه یکسانی ندارند و میزان اعتبار و گسترة حجیت هر منبع، دیگر متفاوت است. بررسی الاهیات مسیحی نشان می‌دهد رابطه و نسبتِ هر منبع با انکشاف الهی، شاخصی است که جایگاه آن منبع را در نظام الاهیاتی ترسیم می‌کند. برای مثال، آنچه موجب شده است عموم مسیحیان کتاب مقدس را اصلی‌ترین منبع الاهیات بدانند، اعتقاد آنان به رابطه خاص این کتاب با انکشاف الاهی است. اما در دوره مدرن و هنگامی که نقادی کتاب مقدس، صحت این کتاب را زیرسؤال برد، برخی افراد، عقل و یا تجربه را اصلی‌ترین منبع الاهیات مسیحی دانستند. این مقاله تلاش دارد با ارائه گزارشی از جایگاه و نقش هر منبع در الاهیات مسیحی، مبنا و گسترة حجیت هریک از این منابع را تبیین كند.

كليدواژه‌ها: الاهیات مسیحی، کتاب مقدس، سنت، عقل، مکاشفه، حجیت.