ولوج روح در کالبد جنين از منظر اماميه و آیين کاتوليک

 سال چهاردهم، شماره سوم، پياپي 55، تابستان 1402، ص 23-38
 

نوع مقاله: پژوهشي
* سيفعلي کريم‌زاده/ دانشجوي دكتري اديان و عرفان مؤسسة آموزشي و پژوهشي خميني(ره)      skarimzade1345@gmail.com
سيداکبر حسيني قلعه‌بهمن/ دانشيار گروه اديان مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)    ghalebahman@iki.ac.ir
دريافت: 15/04/1401 ـ پذيرش: 19/08/1401

چکيده
اين نوشتار، مسئلة ولوج روح در کالبد جنين را به‌روش توصيفي ـ مقايسه‌اي از ديدگاه اماميه و کاتوليک به تحليل پرداخته و به اين نتيجه رسيده است که کاتوليک نفخ روح را مقارن با لقاح مي‌داند. اين ديدگاه از قرن هفدهم به بعد ظهور يافت؛ چه اينکه در قرن‌هاي قبل از آن، عالمان مسيحي ميان جنين شکل‌گرفته و جنين شکل‌نگرفته تمايز قائل بودند. آنان بر اين باور بودند که جنين زماني شکل‌ گرفته است که از نظر جسمي و فيزيکي کامل شده و آمادة تعلق روح و پذيرش ‌باشد. عالمان اماميه براي رشد و تکامل جنين مراحل مختلفي را برشمرده‌اند و معتقدند که دميده شدن روح در مرحلة کامل شدن اعضا و جوارح است؛ ولي براي آن، وقت معيني را ذکر نمي‌کنند. طبق برداشت از احاديث مأثور از اهل‌بيت، نفخ روح در جنين پس از کامل شدن چهارماهگي اتفاق مي‌افتد. اين نظريه با نتايج تحقيقات علمي نيز مطابقت دارد.

کليدواژه‌ها: جنين، حيات، ولوج روح، اماميه، کاتوليک.