تأملي در سير تاريخي مکتب فکري «يينيانگ»
ضمیمه | اندازه |
---|---|
7.pdf | 525.84 کیلو بایت |
سال چهاردهم، شماره دوم، پياپي 54، بهار 1402، ص 107-124
نوع مقاله: پژوهشي
زينب ميرحسيني / كارشناس ارشد اديان و عرفان دانشگاه شهيد مدني آذربايجان immovabledalahou@gmail.com
* سجاد دهقانزاده / دانشيار اديان و عرفان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان sajad_dehganzadeh@yahoo.com
دريافت: 20/08/1401 ـ پذيرش: 27/12/1401
چکيده
نظرية «يين» و «يانگ» از بنياديترين ايدههاي فلسفي در تاريخ تفکر چين باستان است که بهمنظور تبيين و توجيه محيط کيهاني و موقعيتهاي انساني، ابداع شده است. اين نظريه بيگمان طبيعت و انسان را ماهيتاً متجانس لحاظ میکند و قوانين حاکم بر طبيعت را ساري در انسان ميداند. مقالة پیشرو با اتخاذ رهيافت تاريخي و تحليلي، در پي طرح اين ادعاست که نوآوري مکتب «يينيانگ» تنها در حد گردآوري اوليه و انتظام متعاقب باورهاي باستاني چين بوده و آموزههاي آن همواره در لايههاي پنهاني فرهنگ چيني از قبل وجود داشته است. يافتههاي این پژوهش حکايت از اين دارند که جانباوري، قول به همساني انسان و جهان، فرض حضور نيروهاي مذکر و مونث در تمام شئون حيات، و نيز رواج علوم و فنون غريبه بهواسطة طبقة فانگشيه از مهمترين زمينههاي اعتقادي ظهور مکتب يينيانگ است و اينکه کساني مثل تسوين و تونگچونگشو نه مبدع، بلکه در اصل تنها مدوِنان و مروجان نظريات سنتي چين باستان در قالب يک نظام فکري بودهاند.
کليدواژهها: تسوين، تونگچونگشو، مائوتسهتونگ، يينيانگ.