مطالعه تطبيقي فضاي کالبدي کليسا و مسجد بر پايه مباني انسان‌شناختي مسيحيت و اسلام
| ضمیمه | اندازه |
|---|---|
| 2.pdf | 949.38 کیلو بایت |
سال سيزدهم، شماره سوم، پياپي 51، تابستان 1401، ص25-46
نوع مقاله: پژوهشي
مرضيه‌سادات شجاعي/ كارشناس ارشد پژوهش هنر مؤسسه آموزش عالي هنر شيراز m.shodjaee@gmail.com
* مجيدرضا مقني‌پور / استاديار گروه هنر دانشگاه شيراز moghanipour@shirazu.ac.ir
دريافت: 13/06/1400 ـ پذيرش: 03/12/1400
چکيده
بناهاي مذهبي در اديان گوناگون يک هدف مشترک دارند: ايجاد فضايي معنوي براي نيايش. اين کار در سايه پشتوانه‌ها و اعتقادات مذهبي هر دين صورت مي‌پذيرد و در اشکال منحصربه‌فردي بروز مي‌يابد. هدف پژوهش حاضر مقايسه فضاي کالبدي کليسا و مسجد بر پايه مباني انسان‌شناختي اديان مسيحيت و اسلام است. مسئله اصلي در اينجا يافتن رابطه‌اي معنادار ميان جايگاه انسان در معارف دين مسيحيت و اسلام با فضاي کالبدي کليسا و مسجد است و اينکه چگونه مي‌توان از برقراري اين ارتباط، در جهت آشکار ساختن عوامل و وجوه پنهان و مؤثر بر شکل‌گيري فضاي کالبدي کليسا و مسجد بهره برد؟ روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي است و اطلاعات به صورت کتابخانه‌اي و از ميان متون مقدس و منابع ديني دو آيين جمع‌‌آوري شده است. همچنين فضاي کالبدي کليساهاي «گوتيک» و مساجد «مکتب اصفهان» به‌عنوان نمونه‌هايي از شاخص‌ترين مکاتب معماري ديني، پيکره مطالعاتي این پژوهش را می‌سازند. براساس يافته‌هاي پژوهش، معماري کليسا بر فاصله و عظمت پروردگار و سلطه او بر بنده خاطي و آلوده‌سرشت تأکيد مي‌ورزد، درحالي‌که معماري مسجد اين عظمت را در وحدت ميان معبود با عابدِ پاک‌سرشت جست‌وجو مي‌کند.
کليدواژه‌ها: فضاي کالبدي، کليسا، مسجد، مسيحيت، اسلام.
شماره مجله:
51
شماره صفحه:
25 