کاوشي نو در معنا و مصداق‌يابي «مجوس» با تأکيد بر روايات اسلامي
| ضمیمه | اندازه |
|---|---|
| 1.pdf | 489.88 کیلو بایت |
سال سيزدهم، شماره چهارم، پياپي 52، پاييز 1401، ص7-24
نوع مقاله: پژوهشي
* سيدمحمد حاجتي شوركي
/ دكتراي اديان و عرفان مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني (ره) Hajati65@chmail.ir
سيدعلي حسني آملي/ دانشيار گروه اديان و عرفان مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني (ره) eyedAli5@Gmail.com
داود ملاحسني/ دكتراي علوم قرآن و حديث دانشگاه قم elmdoost@yahoo.com
دريافت: 25/01/1400 ـ پذيرش: 29/04/1400
چکيده
از واژه‌هاي پرکاربرد، به‌ويژه در متون نقلي کهن، واژة «مجوس» است. اين واژه در منابع روايي اسلام سهم قابل توجه از احاديث را به خود اختصاص داده است. آنچه حائز اهميت و مبناي اين نوشتار بوده، تعيين مصداق مجوس در متون اسلامي است. دو ديدگاه کلي دربارة مصداق مجوس مطرح است. برخي نويسندگان دايرة مصاديق مجوس را گسترده دانسته و براي آن فرقه‌هاي متعددي نام برده‌اند که در تعداد و اسامي اين فرقه‌ها با يکديگر اختلاف دارند. نوشتار پیش‌رو پس از ذکر موافقان اين ديدگاه و نقد ديدگاه آنان، به سرگذشت پيروان اديان ايران باستان پرداخته و تنها دين زندة ايران باستان را آيين زرتشت دانسته است که پيروان فعالي دارند و تنها زرتشتيان‌اند که مي‌توانند مصداق مجوس باشند؛ سپس با تحليل و تطبيق مجوس در روايات اسلامي، اين ديدگاه را برگزيده است که تنها مصداق مجوس در متون ديني اسلام، زرتشتيان هستند.
کليدواژه‌ها: مجوس، مغان، مانويت، زرتشتيان، ايران باستان، احاديث.
شماره مجله:
52
شماره صفحه:
7 