بررسي تطبيقي ارکان دعا در قرآن و عهدين

سال سيزدهم، شماره سوم، پياپي 51، تابستان 1401، ص7-24
 

نوع مقاله: پژوهشي
فاطمه خليفات/ دانشجوي دكتري علوم قرآن و حديث، دانشگاه آزاد اسلامي واحد قم    f.khalifat@whc.ir
* جواد باغباني آراني/ استاديار گروه اديان مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)    arani@qabas.net
دريافت: 27/12/1400 ـ پذيرش: 20/04/1401

چکيده
دعا به‌مثابه‌ عهد باطني انسان و خداوند متعال و حلقه اتصال قلبي او با مبدأ پيدايش خويش، امري مشترک در ميان اديان ابراهيمي است، به‌گونه‌ای‌که هر موحدي به‌خوبي حس می‌کند بدون دعا نمي‌توان طعم شيرين ايمان به غيب را درک نمود. به سبب جايگاه خاص دعا، اين مقاله به دنبال مقايسه تطبيقي ارکان دعا در قرآن کريم و عهدين برآمده است. اين تحقيق ازیک‌سو در دعاپژوهي و از سوي ديگر، در مباحث بين‌الاديان کاربرد دارد. روش نويسندگان مقايسه و تبيين مشترکات به سبکي جامع است تا گامی در مسير تقريب مذاهب باشد. بدین‌روی، در سه بخش، جوانب گوناگون مربوط به ارکان دعا بررسی شده است: ارکان دعا در عهد عتيق، ارکان دعا در عهد جديد و ارکان دعا در قرآن. سپس مقايسه و ارزيابي صورت گرفته است. در مسير تحقيق، اشتراکاتي به دست آمد که نشان‌دهنده وحدت اديان آسماني در جريان از سرچشمه‌ قادر متعال براي حرکت به سوي تمدني جامع و نوين است.

کليدواژه‌ها: خدا، دعا، عهد عتيق، عهد جديد، قرآن کريم.