شأن اخلاقي محيط‌‌زيست از نگاه اسلام و مسيحيت

ضمیمهاندازه
3.pdf725.14 کیلو بایت
سال سيزدهم، شماره سوم، پياپي 51، تابستان 1401، ص47-64
 

نوع مقاله: پژوهشي

مهدي احمدي/ دانش‌پژوه دكتري اديان و عرفان مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)    ahmadi68mahdi@gmail.com
* سيداکبر حسيني قلعه‌بهمن/ دانشيار گروه اديان مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)    Akbar.hosseini37@yahoo.com
دريافت: 24/11/1400 ـ پذيرش: 22/03/1401

چکيده
اديان ابراهيمي طبيعت را مسخّر براي انسان‌ مي‌دانند. بدین‌روی، نسبت به بحران‌هاي زيست‌محيطي مورد اتهام قرار گرفته‌اند. این مقاله با روش تحليلي ـ توصيفي کوشیده مسئله شأن اخلاقي محيط‌زيست از نگاه اسلام و مسيحيت را با رويکرد تطبيقي بررسي کند. مسيحيت و اسلام قطعاً شأن اخلاقي مستقلی براي محيط‌زيست قابل اثبات نيستند؛ اما محيط‌زيست ازیک‌سو، به سبب داشتن مطلوبيت که يکي از عناصر ارزش اخلاقي است و از سوی ديگر، به سبب مسئوليت اخلاقي که هر دو دين بر عهده انسان‌ها قرار داده‌اند، تنها اثبات شأن اخلاقي غيرمستقل برايش ممکن است. اما با مراجعه به متون مقدس اسلام و مسيحيت، درمي‌يابيم که اسلام در اثبات شأن اخلاقي غيرمستقل براي محيط‌زيست جامع‌تر و دقيق‌تر عمل کرده است. نتيجه اينکه اتهام واردشده به اين اديان رد مي‌شود و برتري اسلام در اين زمينه ثابت مي‌شود.

کليدواژه‌ها: محيط‌زيست، شأن اخلاقي، انسان‌محوري، مسئوليت اخلاقي، اسلام، مسيحيت.

شماره مجله: 
51
شماره صفحه: 
47