مصائب مسيح

سال دوازدهم، شماره چهارم، پياپي 48، پاييز 1400، ص77-88
 

نوع مقاله: پژوهشي
انسيه شيرخدائي / دکتري اديان و عرفان، دانشگاه آزاد اسلامي    khshirkhodae@gmail.com
* ابوالفضل محمودي / دانشيار گروه اديان و عرفان تطبيقي، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد علوم و تحقيقات تهران
طاهره حاج ابراهيمي / دانشيار گروه اديان و عرفان تطبيقي، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد علوم و تحقيقات تهران
دريافت: 1399/3/20 ـ پذيرش: 1399/8/29

چکیده
مصائب و رنج در سنت مسیحی، اصطلاحی است که به رنج باطنی، الم جسمی یا مصائب مسیح در هفتۀ آخر حیاتش و همچنین به کل آيین رستاخیز وی اطلاق می‌شود. Passion اولین اصطلاحی است که در قرن دوم در متون مسیحی به‌طور دقیق برای شرح رنج‌ها و مصائب مسیح به‌کار رفته است. این واژه کاربردهای متعددی دارد و امروزه برای شرح روایت شهدای مسیحی نیز به‌کار می‌رود. رنج یکی از چالش‌های مهم نوع بشر است؛ و براي فرد مذهبي، رنج زبان گوياي رابطۀ فرد با خداوند است. هرچه رنج عميق‌تر باشد، ارتباط فرد با خدا نزديک‌تر خواهد بود. اين رابطه چنان قرين رنج است که بي‌رنجي به‌معناي غيرمذهبي بودن تلقي مي‌شود. بدين ترتيب، اقتداي مؤمن مسيحي به عيسي مسيح(ع) از بنيادي‌ترين اصول در آموزۀ رنج مسيحي است. به‌نظر می‌رسد که یکی از عوامل نجات و رستگاری در این سنت دینی، تمرکز، تأمل و تأسی بر رنج عیسی مسیح(ع) است. در این جستار سعی شده است تا مقولۀ رنج و مصائب عیسی مسیح(ع) در مسیحیت بررسی شود.

کلیدواژه‌ها: رنج، عیسی مسیح، صلیب، هفتة مقدس، تاج خار.