رشد و تحول ايماني در پرتو فضايل از ديدگاه علامه طباطبايي و توماس آكويناس

محمد سهرابیان پاریزی / دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی گرایش اخلاق اسلامی، دانشگاه معارف اسلامی    shiner_313@live.com
سید‌اکبر حسینی قلعه‌بهمن / دانشیار مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره     akbar.hosseini37@yahoo.com
چکیده
ایمان به‌عنوان یک ملکة‌ نفسانی، در اندیشة شیعی و کاتولیک از این قابلیت برخوردار است که تقویت شود و درجاتی از رشد کیفی را طی کند. فضایل، با توجه به مؤلفه‌های درونی خود، در شبکه‌ای هماهنگ و یکپارچه با ایمان ارتباط دارند و در نتیجه، سهم مهمی در کمال و تعالی ایمان خواهند داشت. در این مقاله، با تکیه بر آرای دو اندیشمند تأثیرگذار در اندیشة اخلاقی شیعه و کاتولیک، یعنی علامه طباطبایی و توماس آکویناس، و با شیوة توصیفی تحلیلی دو مطلب را بررسی خواهیم کرد؛ نخست اینکه وجود درجات در ایمان بر پایة چه امری توجیه‌پذیر است، و دوم اینکه کدام فضایل در این میان برجسته‌تر هستند و در رشد ایمانی نقش دارند. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که بنا به هر دو دیدگاه، ایمان با توجه به ماهیت و مؤلفه‌های درونی خود، شدت و ضعف می‌پذیرد. همچنین، در رابطه با فضایل مؤثر در رشد ایمانی، علامه طباطبایی تقوا ، سکینه و یقین را مورد اشاره قرار می‌دهد و آکویناس از فضایل نیک‌خواهی، دین و یقین سخن به میان می‌آورد.
کلیدواژه‌ها: ایمان، رشد ایمانی، فضیلت، فضیلت اخلاقی، علامه طباطبایی، آکویناس.