* ياسر ابوزاده گتابي / دانشجوي دكتري اديان و عرفان، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني ره y.a.g@chmail.ir
محمدحسين طاهري آكردي / استاديار گروه اديان، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني ره
دريافت: 09/02/1398 ـ پذيرش: 24/06/1398
چکیده
جنبش آخرالزمانیِ پنطیکاستی پس از شکل‌گیری در ابتدای قرن بیستم، به‌امید بازگشت قریب‌الوقوع مسیح، به امر تبشیر در میان پیروان ادیان مختلف روی آورد. پنطیکاستی‌ها در مواجهه با برخی از ادیان، همچون یهودیت، با توجه به اشتراکاتی که میان آنها در بحث ماشیح و عهد عتیق وجود دارد، سیاست تعامل و دوستی را در پیش گرفتند و در مواجهه با ادیانی همچون اسلام، که سیاست‌های تعاملی در میان پیروان آن ادیان اثرگذار نبود، از رویکرد تهاجمی و تخاصمی استفاده کردند. در دنیای مسیحیت نیز با توجه به کشمکش‌ها و اختلافاتی که میان پنطیکاستی‌ها و سایر فرقه‌های مسیحی ـ به‌ويژه کاتولیک‌ها ـ وجود داشت، در نهایت پس از برگزاری چندین دوره نشست، در زمينة تأسیس کلیسای جامع مسیحی قبل از ظهور مجدد مسیح، به تعاملاتی دست یافتند. این پژوهش با بررسی منابع معتبر پنطیکاستی و با روش توصیفی‌تحلیلی به بررسی مهم‌ترين رویکردهای بین‌الادیانی پنطیکاستی‌ها در حوزة تبشیر می‌پردازد.
کلیدواژه‌ها: جنبش پنطیکاستی، تبشیر، رویکردهای بین‌الادیانی، تعامل، تخاصم.
