سال سوم، شماره سوم، تابستان 1391، ص 7 ـ 28
Ma'rifat-i Adyān, Vol.3. No.3, Summer 2012
جواد اكبري‌مطلق* / محمدعلي شمالي**
چكيده
گرچه ابتدا موضوع همراهي ايمان و عمل صالح امري بديهي به نظر مي‌رسد، ولي اين همراهي، رابطه‌اي از نوع سهل ممتنع است. لزوم صلاحيت عمل براي رسيدن به حيات طيبه اين سؤال را در پي دارد كه آيا صلاحيت ذاتي عمل است، يا مبتني بر غير است؟ اگر ذاتي است، آيا ارزشمند است؟ اگر مبتني بر غير است، در صورت نبود غير، آيا صرف عمل، ارزش دارد يا خير؟ اگر عمل صرف ارزش دارد، ارزشمندي آن به چيست؟ هدف از طرح اين سؤالات اولاً، بيان تفاوت بين ارزش عمل و صلاحيت عمل است. پاسخ مثبت و يا منفي به هريك از اين سؤالات، تبيين رابطه بين ايمان و عمل صالح را متفاوت خواهد كرد. ثانياً، سعي شده با تبيين نظرية علّامه طباطبائي و مقايسه آن با نظر دو تن از انديشمندان كاتوليك و پروتستان، يعني آكوئيناس و جان هيك، به بررسي تطبيقي نظرية اسلام و مسحيت پرداخته و در نهايت، رأي مختار را بيان كنيم.
كليدواژه‌ها: ايمان، عمل صالح، ارزشمندي عمل، اصالت، علّامه طباطبائي، آكوئيناس، جان هيك.
