سال پنجم، شماره چهارم، پياپي 20، پاييز 1393
سيدمصطفي حسيني / كارشناس ارشد دين شناسي موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني ره Hseedmostafa@yahoo.com
سيداكبر حسيني قلعه بهمن / استاديار موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني ره akbar.hosseini37@yahoo.com
دريافت: 9/7/1393 ـ پذيرش: 15/11/1393
چكيده
يكي از اعتقادات مهم مسيحيان، اعتقاد به آموزة گناه ذاتي است كه بيانگر نافرماني حضرت آدم علیه السلام و حوا و آلوده شدنِ ذرية آنان است. اين آموزه، نه تنها زمينه ساز پيدايش مسيحيت كنوني شد، بلكه موجبِ تغييرات بنيادين در انسان شناسي مسيحيان گرديد. پولس، كه از مهم ترين شخصيت هاي جهان مسيحيت محسوب مي گردد، در چارچوب آموزة گناه ذاتي، انسان شناسي اي ارائه كرد كه منحصر به فرد و درخور توجه است. با توجه به جايگاه ممتاز پولس در جهان مسيحيت، بررسي ديدگاه او در زمينة مباحث انسان شناسي و شناخت عواملي كه منجر به بروز چنين ديدگاهي در وي شدند، مي تواند امري ضروري و مهم تلقي گردد.
كليدواژه ها: انسان شناسي، گناه ذاتي، پولس، حضرت آدم ، نجات.
