سال پنجم، شماره چهارم، پياپي 20، پاييز 1393

سيدمصطفي حسيني / كارشناس ارشد دين شناسي موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني ره    Hseedmostafa@yahoo.com

سيداكبر حسيني قلعه بهمن / استاديار موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني ره                akbar.hosseini37@yahoo.com

 دريافت: 9/7/1393 ـ پذيرش: 15/11/1393

چكيده

يكي از اعتقادات مهم مسيحيان، اعتقاد به آموزة گناه ذاتي است كه بيانگر نافرماني حضرت آدم علیه السلام و حوا و آلوده شدنِ ذرية آنان است. اين آموزه، نه تنها زمينه ساز پيدايش مسيحيت كنوني شد، بلكه موجبِ تغييرات بنيادين در انسان شناسي مسيحيان گرديد. پولس، كه از مهم ترين شخصيت هاي جهان مسيحيت محسوب مي گردد، در چارچوب آموزة گناه ذاتي، انسان شناسي اي ارائه كرد كه منحصر به فرد و درخور توجه است. با توجه به جايگاه ممتاز پولس در جهان مسيحيت، بررسي ديدگاه او در زمينة مباحث انسان شناسي و شناخت عواملي كه منجر به بروز چنين ديدگاهي در وي شدند، مي تواند امري ضروري و مهم تلقي گردد.

كليدواژه ها: انسان شناسي، گناه ذاتي، پولس، حضرت آدم ، نجات.

سال چهارم، شماره سوم، پياپي 15، تابستان 1392، ص 57 ـ 71

 سيدمصطفي حسيني / كارشناس ارشد دين‌شناسي موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) Hseedmostafa@yahoo.com
سيداكبر حسيني قلعه‌بهمن / استاديار موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) akbar.hosseini37@yahoo.com

دريافت: 25/ 7/ 1392ـ پذيرش: 22/ 11/ 1392

چكيده

يكي از اعتقادات مهم مسيحيان، اعتقاد به گناه ذاتي است. براساس اين اعتقاد، حضرت آدم(ع) از ميوة شجرة معرفت نيك و بد خورد، در‌حالي‌كه خداوند او را از خوردن آن نهي كرده بود. اين عمل و گناه، نه‌تنها موجب سقوط آدم(ع) گرديد، بلكه همة ذرية او را نيز آلوده كرد. آگوستين و پلاگيوس دو تن از دانشمندان بزرگ مسيحيت و از مهم‌ترين نظريه‌پردازان در زمينة گناه ذاتي هستند كه تقابل ديدگاه‌هاي آنان در اين زمينه مي‌تواند بسيار جالب توجه باشد.      
اين مقاله با رويكرد تحليل محتوا،‌ بررسي اين آموزه را بر‌اساس ديدگاه آگوستين و پلاگيوس بر عهده دارد.

كليد‌واژه‌ها: گناه ذاتي، سقوط، حضرت آدم(ع)، آگوستين، پلاگيوس.

، سال اول، شماره دوم، بهار 1389، ص 97 ـ 116

پولس و الوهيت عيسي مسيح

امير خواص*

چكيده

الوهيت حضرت عيسي(ع) يكي از باورهاي رسمي مسيحيت است. سرآغاز اين انديشه به پولس برمي‌گردد كه رسول خودخواندة جهان مسيحيت است. او كه در ابتدا يهودي متعصّبي بود، سال‌ها پس از حيات زمينيِ آن حضرت، مدّعي شد كه حضرت عيسي(ع) را در مكاشفه‌اي ملاقات كرده و با دعوت آن حضرت، به آيين مسيحيت گرويده است. وي سال‌هاي متمادي در تبليغ مسيحيت كوشيد و در واقع، تفسيري از شخصيت مسيح و رسالت او ارائه كرد كه با آموزه‌هاي خود آن حضرت و نيز باورهاي مسيحيان اوليه در تعارض بود. امّا سرانجام، در قرون بعدي، ديدگاه‌هاي وي از سوي برخي از عالمان مسيحي مورد پذيرش قرار گرفت و هرچند مخالفاني نيز داشت، در شوراهاي مسيحي به تصويب رسيد. گفتني است كه اين آموزه‌ها، از جمله الوهيت آن حضرت، جزء باورهاي رسمي مسيحيان شد.

كليدواژه‌ها: عيسي(ع)، مسيح، گناه ذاتي، مرگ فديه‌وار، پولس، الوهيت، آيين گنوسي.