@article {
author = {, Maryam and Lakzaei , Mahdi and Mahmuodi, Abolfazl},
title = {بررسی تطبیقی مفهوم «روشن‌شدگی» در ذن بودایی با تأکید بر شن‌سیو با «صحو» در تصوف خراسان با تأکید بر ابوالقاسم قشیری},
journal = {معرفت ادیان 53، زمستان 1401},
volume = {14},
number = {1},
pages = {111-124},
year  = {2023},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {"Enlightenment" in the Buddhist Zen tradition and "lucidity" in the tradition of Khorasan Sufism have a prominent importance, in such a way that they caused a fundamental rift between the followers of Zen Buddhism and Khorasan Sufism. In the Buddhist Zen tradition, "enlightenment" is divided into "gradual" and "sudden", each of which has its own followers. The representative of the "gradual awakening" school has Sufism and the representative of the "sudden aversion" school also has Huineng. Their disagreement on the quality of attaining enlightenment was so serious that it divided the later Buddhist tradition into "Northern" and "Southern" Buddhist traditions. In the Sufism of Khorasan, he contrasted the differences of opinion between "lucidity" and "intoxication" Sufis of that region and divided them - at least - into two categories: Sufis who followed lucidity, such as Khwaja Abdullah Ansari, Abu Nasr Siraj Tusi, and Hujwiri who Abul Qasim Al-Qushayri is also considered a representative of this school. Followers of gradual enlightenment in Zen Buddhism were people of literacy and knowledge. They were literate and wrote their own theories well in their works. In other words, they were mostly Sunni scholars and were known as scholars in their era. In the Sufism based on lucidity Khorasan, the Sufis were people of knowledge and literature and benefited from the written tradition and were considered among the scholars of their time. In terms of function, gradual enlightenment has the same position in Zen Buddhist tradition as lucidity had among Khorasan Sufis. Using an analytical-descriptive and deskresearch method this paper has been conducted.  },
keywords = {gradual enlightenment, Shenxiu, Chan/Zen School, lucidity, Khorasan Sufism, Abu al-Qasim Al-Qushayri., },
title_fa = {بررسی تطبیقی مفهوم «روشن‌شدگی» در ذن بودایی با تأکید بر شن‌سیو با «صحو» در تصوف خراسان با تأکید بر ابوالقاسم قشیری},
abstract_fa ={«روشن شدگی» در سنت ذن بودایی و «صحو» در سنت تصوف خراسان اهمیت برجسته ای دارند، به گونه ای که باعث ایجاد شقاق بنیادینی میان پیروان ذن بودایی و تصوف خراسان شدند. در سنت ذن بودایی، «روشن شدگی» به «تدریجی» و «ناگهانی» تقسیم می شود که هریک پیروان خاص خود را دارد. نماینده مکتب «بیداری تدریجی» شن سیو و نماینده مکتب «بیداری ناگهانی» نیز هوئی ننگ دارد. اختلاف نظر آنها در بحث کیفیت حصول رو شن شدگی چنان جدی بود که سنت بوداییِ بعد از خود را به آیین بودایی «شمال» و «جنوب» تقسیم کرد. در تصوف خراسان نیز اختلاف نظر میان «صحو» و «سکر» صوفیان آن خطه را در برابر هم قرار داد و آنها را ـ دست کم ـ به دو دسته تقسیم  کرد: صوفیان پیرو صحو مانند خواجه عبدالله انصاری، ابو نصر سراج طوسی، و هجویری که ابوالقاسم قشیری نیز نماینده این تصوف به شمار می رود. پیروان روشن شدگی تدریجی در ذن بودایی اهل سواد و دانش بودند. آنها اهل کتابت بودند و نظریات خاص خود را به خوبی در آثارشان تدوین کردند. به عبارت دیگر، آنها بیشتر اهل  سنت کتابت بودند و در دوره خود در زمره اهل علم شناخته می شدند. در تصوف مبتنی بر صحو خراسان نیز صوفیان اهل دانش و کتابت بودند و از سنت مکتوب بهره می بردند و در زمره عالمان زمان خود به شمار می آمدند. به لحاظ کارکرد، روشن شدگی تدریجی در سنت ذن بودایی همان جایگاهی را دارد که صحو نزد صوفیان خراسان داشته است. نوشتار حاضر براساس روش تحلیلی ـ توصیفی و بر مبنای اطلاعات و داده های کتابخانه ای گردآوری شده است.},
keywords_fa = {ابوالقاسم قشیری ,تصوف خراسان ,صحو ,مکتب چن ,شن‌سیو ,روشن‌شدگی تدریجی ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/682},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/7_25.pdf}
}