TY  - JOUR
ID  - 664
TI  - جایگاه و مفهوم «ماعت» در مصر باستان
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 16
LA  - fa
SN  - 2008-8116
AU  - sayyed saeid reza montazeri, Montazeri
AD  - دانشیار - گروه ادیان و عرفان، دانشکدگان دانشگاه تهران
AU  - Saeideh, Sharifi
AD  - کارشناس ارشد - ادیان و عرفان، دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران
Y1  - 2022
PY  - 2022
VL  - 13
IS  - 2
SP  - 135EP  - 150نظم کیهانی ,مصر باستان ,ماعت ,اجتماع و سیاست ,DO  - 
AB  - «هرم بزرگ هستی» یا «نظم کیهانی»، بنیادی ترین طرح هستی شناسی است که از آغاز دوران ما قبل تاریخ تاکنون در بین بسیاری از جوامع و فرهنگ های گوناگون بوده و جامعه را نظام مند می کرده است. نمونه هایی از مفهوم «نظم کیهانی» در بین اقوام عبارت است از: در سنت هندی «ریته»، در باورهای زرتشتی «اَشه»، در مصر باستان «ماعت»، در دین بودایی «دهرمه»، در مسیحیت «لوگوس»، در یونان باستان «دایکو» یا «منوس»، در خاور دور «دائو» و در اسلام «وحدت». بر این اساس، جهان مرکب از زنجیره عظیمی تصور می شد که نظمی قائم محور و غایتمند بر تمام موجودات، از رأس تا پایین ترین موجود حاکم را برقرار می سازد؛ یعنی دیدگاهی متافیزیکی که به دنبال معنا و انسجام در جهان بود. این دیدگاه که در اصل مبتنی بر اسطوره بود، دو جنبه آسمانی و زمینی داشت که در شکل زمینی منجر به شکل گیری نظام های سیاسی و فلسفی گوناگون می شد. پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی بر آن است تا به جنبه  های گوناگون یکی از این مفاهیم آن، یعنی «ماعت» در تمدن مصر باستان بپردازد و مشخص سازد که ابعاد گوناگون «ماعت» گویای منطق توحیدی است که با پیوند خوردن با امور ماورائی و آسمانی معنا پیدا می کند.
UR  - https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/664
L1  - https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/8_12.pdf
ER  -