@article {
author = {Montazeri, sayyed saeid reza montazeri and Sharifi, Saeideh},
title = {جایگاه و مفهوم «ماعت» در مصر باستان},
journal = {معرفت ادیان 50، بهار 1401},
volume = {13},
number = {2},
pages = {135-150},
year  = {2022},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {The "great pyramid of existence" or the "cosmic order" is the most fundamental ontological project that has existed among many different societies and cultures since the beginning of the prehistoric times and has systematized the society. Examples of the concept of "cosmic order" among nations are: the Indian tradition of "Rita", the Zoroastrian belief of "Ashe", "Maat" in the ancient Egypt, "Dharma" in Buddhism, "Logos" in Christianity, "Daiko" or "Minos" in ancient Greece, "Dao" in the Far East and "Unity" in Islam. Accordingly, the universe was thought to consist of a great chain that establishes a purposeful order for all beings, from the highest to the lowest beings; i.e. a metaphysical perspective that sought meaning and coherence in the world. Originally based on myth, this view had two aspects, celestial and terrestrial, and the terrestrial form led to the formation of various political and philosophical systems. Using a descriptive-analytical method, this research deals with one of its concepts, namely "Maat" in the ancient Egyptian civilization, in several aspects and shows that the various dimensions of "Maat" indicate a monotheistic logic that becomes meaningful in connection with the transcendental and celestial affairs.},
keywords = {Society and Politics, Maat, Ancient Egypt, Cosmic Order., },
title_fa = {جایگاه و مفهوم «ماعت» در مصر باستان},
abstract_fa ={«هرم بزرگ هستی» یا «نظم کیهانی»، بنیادی ترین طرح هستی شناسی است که از آغاز دوران ما قبل تاریخ تاکنون در بین بسیاری از جوامع و فرهنگ های گوناگون بوده و جامعه را نظام مند می کرده است. نمونه هایی از مفهوم «نظم کیهانی» در بین اقوام عبارت است از: در سنت هندی «ریته»، در باورهای زرتشتی «اَشه»، در مصر باستان «ماعت»، در دین بودایی «دهرمه»، در مسیحیت «لوگوس»، در یونان باستان «دایکو» یا «منوس»، در خاور دور «دائو» و در اسلام «وحدت». بر این اساس، جهان مرکب از زنجیره عظیمی تصور می شد که نظمی قائم محور و غایتمند بر تمام موجودات، از رأس تا پایین ترین موجود حاکم را برقرار می سازد؛ یعنی دیدگاهی متافیزیکی که به دنبال معنا و انسجام در جهان بود. این دیدگاه که در اصل مبتنی بر اسطوره بود، دو جنبه آسمانی و زمینی داشت که در شکل زمینی منجر به شکل گیری نظام های سیاسی و فلسفی گوناگون می شد. پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی بر آن است تا به جنبه  های گوناگون یکی از این مفاهیم آن، یعنی «ماعت» در تمدن مصر باستان بپردازد و مشخص سازد که ابعاد گوناگون «ماعت» گویای منطق توحیدی است که با پیوند خوردن با امور ماورائی و آسمانی معنا پیدا می کند.},
keywords_fa = {نظم کیهانی ,مصر باستان ,ماعت ,اجتماع و سیاست ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/664},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/8_12.pdf}
}