@article {
author = {, Azim},
title = {بررسی مفاهیم، منابع و معیارهای اخلاقی در متون پهلوی},
journal = {معرفت ادیان 50، بهار 1401},
volume = {13},
number = {2},
pages = {59-82},
year  = {2022},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {Pahlavi texts were written in the third and fourth centuries AH; a time when Zoroastrians had lost all their socio-political power and were a religious minority in Iran and thought of reconstructing and reinterpreting their religion in a polemical and theological environment. Ethics-related issues was one of the topics that the authors of these texts sought to organize and integrate. The purpose of this research is to study the moral system of Pahlavi texts. This article studies ethics including the study of ethical concepts (semantics of "virtue" and "vice"), sources (good and bad in terms of substantiation and affirmation) and criteria (virtuousness or consequentialism or obligationism) in Pahlavi texts. This article’s research method is "descriptive-analytical" and uses library method to collect information. I conclude that "virtue" in Pahlavi texts is being adorned with any moral matter that brings one closer to the realm of Ahuramazda and away from the realm of the devil; and its scope extends from the substantiation of Amshaspandan’s moral virtues to faith and goodness, and "vice" is the absence of virtue. Although the moral good and bad in these texts are essentially rational in general, yet they are sometimes canonical. The predominant moral criterion in Pahlavi texts is virtuousness considering teleology.},
keywords = {Pahlavi texts, Ethical concepts, ethical sources, Ethical criteria., },
title_fa = {بررسی مفاهیم، منابع و معیارهای اخلاقی در متون پهلوی},
abstract_fa ={متون پهلوی در سده های سوم و چهارم هجری به نگارش درآمدند؛ دورانی که زرتشتیان همه قدرت سیاسی ـ اجتماعی خویش را از دست داده و اقلیتی دینی در ایران و در فکر بازسازی و بازتفسیری از دین خویش در فضایی جدلی و کلامی بودند. یکی از موضوعاتی که نویسندگان این متون در پی ساماندهی و انسجام آن بودند مباحث مربوط به حوزه اخلاق بود. هدف این پژوهش بررسی نظام اخلاقی متون پهلوی است. اخلاق شناسی این مقاله شامل بررسی مفاهیم (معناشناسی «فضیلت» و «رذیلت»)، منابع (حسن و قبح ها در مقام ثبوت و اثبات) و معیارهای اخلاقی (فضیلت گرایی یا نتیجه گرایی یا تکلیف گرایی) در متون پهلوی است. روش تحقیق این مقاله «توصیفی ـ تحلیلی» بوده و برای جمع آوری اطلاعات، از روش کتابخانه ای بهره گرفته است. نتیجه آنکه «فضیلت» در متون پهلوی آراسته شدن به هر امر اخلاقی است که فرد را به قلمرو اهورامزدا نزدیک و از قلمرو اهریمن دور کند و گستره آن از تحقق فضایل اخلاقی امشاسپندان تا ایمان و نیکوکاری امتداد دارد، و «رذیلت» نبود فضیلت است. حسن و قبح های اخلاقی در این متون، هرچند به طورکلی ذاتی عقلی است، اما گاهی شرعی است. معیار غالب اخلاقی در متون پهلوی، فضیلت گرایی ناظر به غایت گرایی است.},
keywords_fa = {مفاهیم اخلاقی ,معیارهای اخلاقی ,منابع اخلاقی ,متون پهلوی ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/588},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/4_43.pdf}
}