@article {
author = {Karimi, Mahmoud and Ferasati , Amir Hussein },
title = {یادکرد نام امام حسین(ع) در تورات (مطالعة موردی: نقد و تحلیل مقالة «الإمام الحسین(ع) بین القرآن والتوراة والإنجیل»)},
journal = {معرفت ادیان 48، پاییز 1400},
volume = {12},
number = {4},
pages = {7-24},
year  = {2021},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {According to verse 29 of Surah Al-Fath, the Holy Prophet and his companions are mentioned in the previous scriptures. The absence of the names of the Messenger of God and the Ahl al-Bayt in the present Bible has led scholars to decipher some of the verses of the Testaments on this subject. The article "Imam Hussein in the Qur'an, the Torah and the Bible" written by the Iraqi scholar Ms. Zuhour Kadhem Zaeimian in Al-Sabat journal has tried to investigate the symbols referred to in the mentioned verses of the Bible. Believing in the symbolic nature of the biblical verses, which contain the signs of the Companions of Kesa, she argues that the word "Shat’ " (bud) indicates Imam Hussein and the word "Shakhe “ (branch) is its corresponding symbol in the Torah. While her interpretive point of view is innovative and thought-provoking, there are methodological flaws in her work that diminish its validity. The present article has been written with the aim of reviewing and criticizing the mentioned article on the subject of mentioning the name of Imam Hussein in the Torah. Adopting a descriptive-analytical method, the paper has tried to present some examples of common mistakes in such articles and create methodical and sound scientific works. },
keywords = {Imam Hussein, Shat’, Old Testament, symbolic verses of the Torah, companions of the Messenger of God., },
title_fa = {یادکرد نام امام حسین(ع) در تورات (مطالعة موردی: نقد و تحلیل مقالة «الإمام الحسین(ع) بین القرآن والتوراة والإنجیل»)},
abstract_fa ={بر اساس آیه‌ی 29 سوره‌ی مبارکه‌ی فتح، پیامبر اکرم(ص) و همراهانش، در کتب آسمانی پیشین یاد شده اند. نبودن نام رسول الله(ص) و اهل بیت(ع) در کتاب مقدس کنونی، پژوهشگران را برآن داشته است تا به رمزگشایی بخشی از آیات عهدین در این موضوع همت گمارند. مقاله‌ی «الإمام الحسین(ع) بین القرآن والتوراة والإنجیل» به قلم پژوهشگر عراقی ، خانم زهور کاظم زعیمیان، در مجلة السبط، نمونه ای از این دست است که کوشیده تا نماد های مورد اشاره‌ی آیه‌ی شریفه‌ی مذکور را در کتاب مقدس بازجوید. وی با اعتقاد به نمادین بودن آیاتی از کتاب مقدس، که حاوی نشانه های اصحاب کسا(ع) است، واژه‌ی «شَطْء» (جوانه) را نشانگر امام حسین(ع) و «شاخه» را مفهوم و نماد متناظر آن در تورات می داند. درعین حال که دیدگاه تفسیری وی نوآورانه و قابل تأمل است، اشکالاتی روشی در اثر او به چشم می خورد که از اعتبار آن می کاهد. جستار حاضر با هدف بررسی و نقد مقاله‌ی نام برده در موضوع یادکرد نام امام حسین(ع) در تورات، و با اتخاذ روش توصیفی تحلیلی به رشته‌ی تحریر درآمده است تا با یادآوری نمونه هایی از خطاهای رایج در این گونه از مقالات، راهکاری برای آفرینش آثار علمی روشمند و متقن پیش نهد.},
keywords_fa = {عهد قدیم ,همراهان رسول‌الله (ص) ,آیات نمادین تورات ,شطء ,امام حسین(ع) ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/584},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/1_41.pdf}
}