@article {
author = {, Ghodratollah and , Azim and Mostajaboldavati, Seyed Ali},
title = {بررسی تطبیقی زهد از نگاه خواجه عبدالله انصاری در «منازل السائرین» و بحیابن‌باقودا در «الهدایة الی فرائض القلوب»},
journal = {معرفت ادیان 42، بهار 1399},
volume = {11},
number = {2},
pages = {43-58},
year  = {2020},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {809x-2980},
doi = {},
abstract = {As a moral virtue and one of the pivotal principles and sources of Sufism, asceticism has been of special interest to Khawaja Abdullah Ansari (396-481 AH), a Muslim mystic, as shown in his book " Waystations of the Travelers " and Bahya ben Joseph ibn Paquda Ansari's contemporary Jewish mystic, as shown in " The Guidance to the Obligatory Duties of the heart". They have included it among the discussions of spiritual journey. The findings of this study which is based on comparative descriptive method show that these two mystics differ about the position, description and classification od asceticism despite sharing views about its definition. Khawaja hold that asceticism is ranked sixteenth the hundred waystations of among the spiritual journey towards the unity of God, while Ibn Baquda sees that it is ranked the ninth among the ten gates to divine love. Khawaja's spiritual journey in founded on the Book and narrations, and the degrees of asceticism according are classified in his brief exposition to the rank of wayfares into three types: lawful, moral, and gnostic, However Ibn Baquda explains and evaluates reason, narration, the book, and Islamic sources, in the form of a detailed explanation, with a moral view and by laying emphasis on the criterion of lawful moderation.},
keywords = {asceticism, Khawaja Abdullah Ansari, Waystations of the Travelers, Bahya ben Joseph ibn Paquda, The Guidance to the Obligatory Duties of the heart, Gnosticism, the Jews , },
title_fa = {بررسی تطبیقی زهد از نگاه خواجه عبدالله انصاری در «منازل السائرین» و بحیابن‌باقودا در «الهدایة الی فرائض القلوب»},
abstract_fa ={زهد، فضیلت اخلاقی و از اصول محوری و سرچشمه های تصوف است که خواجه عبدالله انصاری (396-481ق)، عارف مسلمان، در «منازل السائرین» و بحیابن باقودا، عارف یهودی معاصر وی، در «الهدایة الی فرائض القلوب»، آن  را از جمله ابواب سلوکی قرار داده اند. یافته های این پژوهش که بر پایة مطالعات کتابخانه ای و با روش توصیفی ـ تطبیقی، مرتبة زهد را در نزد دو عارف بررسی کرده است، نشان می دهد که این دو عارف با وجود اشتراک در تعریف زهد، دربارة جایگاه، شرح و تقسیم بندی آن اختلاف دارند. خواجه زهد را در جایگاه شانزدهم از منازل یک صدگانة سلوکی به سوی توحید قرار داده است؛ حال آنکه ابن باقودا آن را باب نهم از ابواب ده گانه به  محبت الهی معرفی کرده است. خواجه که بنیان سلوکی خود را بر نقل و کتاب استوار نموده، در بیان موجز خود، درجات زهد را بر اساس رتبة سالکان، به سه درجة شرعی، اخلاقی و عرفانی تقسیم کرده است؛ ولی بحیا با استفاده از عقل، نقل و کتاب و بهره گیری از منابع اسلامی، در قالب بیانی مبسوط، با نگاهی اخلاقی و با تأکید بر ملاک اعتدال شرعی، به تبیین و ارزیابی زهد در سالکان پرداخته است.},
keywords_fa = {عرفان ,زهد ,یهود ,الهدایه الی فرائض القلوب ,بحیابن‌باقودا ,منازل السائرین ,خواجه عبدالله انصاری ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/505},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/3_35.pdf}
}