@article {
author = {dehghanzadeh, Sajjad and Shirmohamadpour Garjani, Neda},
title = {بازنمایی تشبیه و تنزیه در علم‌الاساطیر یونانی: عوامل و آثار},
journal = {معرفت ادیان 64 ، پاییز 1404},
volume = {16},
number = {4},
pages = {148-133},
year  = {2025},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {10.22034/marefateadyan.2025.5001776},
abstract = {"Anthropomorphism" (Tashbīh) and "Transcendence" (Tanzīh), as two technical theological terms, possess intra-religious applications and extra-religious implications and are conceptually considered as Antithesis. Greek mythological culture is perceived as a unique arena for the religious applications of these two terms. In theory, the Greek gods are assumed to be beyond the realm of pure anthropomorphism; however, in practice, it is not easy to distinctly identify the dividing line between anthropomorphism and transcendence in their description. Since the investigation of the origin and dimensions of this issue appears to be somewhat neglected in research, the present study is formed based on the following question: What are the semantic domains, relationships, and outcomes of anthropomorphism and transcendence according to the narratives of Greek myths? The findings indicate that in Greek mythology, anthropomorphism is equivalent to the anthropomorphic conception of the gods in terms of iconography, emotions, and behavior. In contrast, transcendence refers to the otherness of the gods only in terms of their immortality and possession of superhuman powers. Here, anthropomorphism fosters a more empathetic understanding of the gods' actions, while transcendence paves the way for the emergence of faith in the efficacy of an absolutely powerful and praiseworthy Creator. Although the Greek gods may seem purely anthropomorphic, they are fundamentally transcendent and sublime.},
keywords = {anthropomorphism, Analogy and Purification, mythology, Ancient Greece, religious art, },
title_fa = {بازنمایی تشبیه و تنزیه در علم‌الاساطیر یونانی: عوامل و آثار},
abstract_fa ={«تشبیه» و «تنزیه» به‌عنوان دو اصطلاح فنی و الهیاتی، از کاربردهای درون‌دینی و دلالت‌های برون‌دینی‌ برخوردارند و به ‌لحاظ مفهومی، برابرنهاد فرض می‌شوند. فرهنگ اساطیری یونان به ‌اسلوبی ویژه مَحمِل و مَجلای کاربردهای دینی این دو اصطلاح تصور می‌شود؛ به‌طوری‌که ایزدان یونانی در مقام نظر، فراتر از ساحت تشبیه محض فرض شده‌اند؛ حال آنکه در مقام عمل، فصل‌الخطاب تشبیه و تنزیه را نمی‌توان در وصف ایشان به‌ سادگی بازشناخت. ازآنجاکه ظاهراً واکاوی اصل و ابعاد این مسئله به ‌لحاظ پژوهشی تا حدی مغفول مانده، پژوهش فراروی بر بنیاد این مسئله شکل می‌گیرد که قلمرو‌های معنایی، نسبت‌ها و پیامدهای تشبیه و تنزیه بر اساس گزارش‌های اساطیر یونانی کدام‌اند؟ یافته‌ها نشان می‌دهند که تشبیه در اساطیر یونانی معادل انسان‌شکل‌انگاری ایزدان به ‌لحاظ شمایلی، احساسات و رفتار است؛ حال آنکه مقصود از تنزیه، غیریت ایزدان تنها از نظر نامیرایی و برخورداری از قوای فراانسانی است. تشبیه در اینجا موجِد درک همدلانه‌تر کنش‌های ایزدان می‌شود و تنزیه موجبات طلوع ایمان به اثربخشی داداری مطلقاً توانا و ستودنی را فراهم می‌کند. گرچه شاید ایزدان یونانی مطلقاً تشبیهی در نظر آیند، لیکن اصالتاً تنزیهی و متعالی‌اند.},
keywords_fa = {انسان‌شکل‌انگاري ,تشبيه و تنزيه ,اسطوره‌شناسي ,يونان باستان ,هنر دینی ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/5001776},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/5001776-1761734893.pdf}
}