TY  - JOUR
ID  - 487
TI  - فرجام‌شناسیِ انسان با توجه به مهابهاراتا و ارداویراف‌نامه
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 16
LA  - fa
SN  - 2008-8116
AU  - Sajjad, dehghanzadeh
AD  - دانشیار - گروه ادیان و عرفان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
AU  - Simin, 
AD  - دانشجوی دکتری - ادیان و عرفان دانشگاه فردوسی مشهد
AU  - Nastaran, 
AD  - کارشناس ارشد - ادیان و عرفان، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
Y1  - 2020
PY  - 2020
VL  - 11
IS  - 1
SP  - 101EP  - 118بهشت ,دوزخ ,مرگ ,مهابهاراتا ,ارداویراف‌نامه ,DO  - 
AB  - «باور به حیات پس از مرگ» یکی از واکنش های نظری انسان به عطش جاودانگی است و برجسته ترین تجلّیگاه آن، ادبیات دینی می باشد. مهابهاراتا و ارداویراف نامه دو متن کلاسیک دینی هستند که به ترتیب به فرهنگ دینی هندویی و زرتشتی تعلق دارند. یودیشتیرا و ویراف، که اساساً وجود انسانی را در دو سنّت دینی متفاوت نمادپردازی می کنند، در قالب نوعی سفر روحانی، وضعیت انسان ها را در دنیای دیگر تجربه و توصیف می نمایند. جُستار پیش رو با تطبیق این دو متن دینی درمی یابد که در هر دو متن، مرگ امری محتوم، اما نامطلوب است؛ هرچند نه به معنای نابودی، بلکه به معنای گذر از یک نشئه‌ی وجودی به مرتبۀ وجودی دیگر. در این دو متن دینی، کردار صحیح، دوشادوش پندار نیک و گفتار نیک، اهمیت بسزایی در سعادت آدمی دارد و نسیان جوهر الهی و اسارت مادی، ناشی از عدم بصیرت است. با وجود این، برخلاف مهابهاراتا که فرجام انسان را بر اساس هم آموزۀ سمساره (بازتولد) و هم انگارۀ بهشت و دوزخ تبیین می کند، ارداویراف نامه فقط از استقرار در بهشت یا دوزخ پس از مفارقت روح از بدن و عبور از پل چینود سخن می گوید.
UR  - https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/487
L1  - https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/6_34.pdf
ER  -