@article {
author = {Makvand , Mahmoud},
title = {معناشناسی «بور» در قرآن و متون مقدس یهودی ـ مسیحی},
journal = {معرفت ادیان 40، پاییز 1398},
volume = {10},
number = {4},
pages = {37-51},
year  = {2019},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {The word “بور” twice and its root (ب و ر) have been used five times in the Quran. The commentators and translators of the Quran have generally regarded the word as perished, corrupted, and rotten. These concepts are problematic verbally and in relation to the category of determinism. On the other hand, some Quranic scholars believe that the word is derived from other languages. Therefore, in the present article, we have first rooted the word in the Semitic languages, with emphasis on Arabic, Hebrew, Aramaic and Syriac; then, based on this rooting, we have discussed the meanings of the word in the Quran and the Jewish-Christian sacred texts and by providing a fairly detailed account of its implications, we have shown that the term has a real meaning in the texts mentioned; i.e. a wasted land or an implantable land, and has a metaphorical meaning, that is, uneducated, ignorant, or undeveloped. In addition, we have referred to the concept of conceptual metaphors and explained the relation between the true and metaphorical meanings of the word, and have stated that in this conceptual metaphor the fertility and counterpoint, or the opposite, of sterility and inertia are highlighted. Finally, based on the above analysis, we have identified the combined presence of both meanings in the texts as having arisen from a systematic linguistic phenomenon that rejects the statement of the word being derived from other languages. },
keywords = {بور, Quranic Singularities, Semitic Languages, Conceptual Metaphor, Sacred Jewish–Christian Texts., },
title_fa = {معناشناسی «بور» در قرآن و متون مقدس یهودی ـ مسیحی},
abstract_fa ={واژه‌ی «بور» دو بار و ریشه‌ی آن (ب و ر) پنج بار در قرآن به کار رفته است. عموم مفسران و مترجمان قرآن، این واژه را به معنای هلاک شده، تباه شده و فاسد دانسته اند. این مفاهیم به لحاظ کلامی و در باب مقوله‌ی جبر، مسئله سازند. از سوی دیگر، برخی قرآن پژوهان واژه را دخیل دانسته اند. بنابراین در مقاله‌ی حاضر، نخست واژه را در زبان های سامی و با تأکید بر زبان های عربی، عبری، آرامی و سریانی ریشه یابی کرده ایم؛ سپس مبتنی بر این ریشه یابی به معانی واژه در قرآن و متون مقدس یهودی ـ مسیحی پرداخته و با ارائه‌ی گزارشی نسبتاً مبسوط از مفاهیم آن، نشان داده ایم که این واژه در متون یادشده، یک مفهوم حقیقی دارد که همانا زمین بایر یا ناکشته است و یک مفهوم استعاری دارد که عبارت است از ناآموخته، نادان یا پرورش نایافته. افزون بر این، به نظریه‌ی استعاره های مفهومی اشاره کرده ایم و ارتباط مفاهیم حقیقی و استعاری واژه را توضیح داده و گفته ایم که در این استعاره‌ی مفهومی، سویه‌ی حاصلخیزی و باروری یا نقطه‌ی مقابل آن، سترون و بی حاصل بودن، برجسته می شود. در پایان، مبتنی بر تحلیل فوق، حضور توأم هر دو معنا را در متون پیش گفته، برخاسته از یک پدیده‌ی نظام مند زبانی دانسته ایم که قول به دخیل بودن واژه را رد می کند.},
keywords_fa = {بور ,مفردات قرآنی ,زبان‌های سامی ,استعاره مفهومی ,متون مقدس یهودی مسیحی ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/433},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/3_33.pdf}
}