@article {
author = {, Mohammad hosein},
title = {بررسی انتقادی نسبت سعادت‌گرایی و استادپذیری در اندیشة کریشنا مورتی},
journal = {معرفت ادیان 39، تابستان 1398},
volume = {10},
number = {3},
pages = {101-112},
year  = {2019},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {One of the Krishnamurti's fundamental views is summarized in this statement, "The truth is infinite and unlimited; inevitably, it cannot be propagated in the form of a definite and ideological form. Accordingly, the critical analysis of this claim is the main issue of this paper, which has examined this claim in two propositions, 1. If the truth is of an infinite nature, there is no way to be comprehended. 2. Because, there is no definite way to reach the truth, it cannot be propagated in the form of a teacher's advice or ideology. Analyzing this view, we refer to two points, first, given the nature of happiness, the infinite nature of the truth and its subjectivity do negate the role of master. The second point is that, there is a paradox in Murti's claim, because his idea contained the negation and proof and a kind of confusion.

},
keywords = {Truth, transcendence, God, master, spiritual technique, religious organizations., },
title_fa = {بررسی انتقادی نسبت سعادت‌گرایی و استادپذیری در اندیشة کریشنا مورتی},
abstract_fa ={یکی از دیدگاه های بنیادین کریشنا مورتی ـ به مثابه‌ی اندیشه ای که می توان باورهای او را بر مبنای آن سامان داد ـ در این عبارت خلاصه می شود که حقیقت، نامتناهی و بی حد است؛ ناگزیر نمی توان آن را در قالب معین و به گونه‌ی ایدئولوژیک تبلیغ کرد. بر همین اساس، مسئله‌ی این مقاله بررسی و تحلیل انتقادی این ادعا خواهد بود و به این منظور نخست در مقام بررسی محتوا، این ادعا را در قالب دو گزاره بررسی خواهیم کرد: 1. اگر حقیقت، ماهیتی یکسره نامتناهی دارد، ناگزیر هیچ گونه راهی به سوی آن وجود ندارد؛ 2. از آن روی که مسیر معینی برای رسیدن به حقیقت وجود ندارد، ناگزیر نمی توان حقیقت را در قالب توصیه‌ی استاد و به گونه‌ی ایدئولوژیک تبلیغ کرد. سپس در مقام تحلیل انتقادی این دیدگاه، از دو منظر سخن خواهیم گفت: نخست در مقام بررسی ماهیت سعادت گرایی؛ به این معنا که لایتناهی بودن حقیقت و تأکید بر کسب سوبژکتیو آن، مستلزم انکار نقش استاد نیست؛ و دیگری بیان پارادوکس نهفته در ادعای مورتی؛ بدین عبارت که این ایده جامع نفی و اثبات بوده و تشبه امر (خَلط مبحث) نیز در آن رخ داده است.},
keywords_fa = {خدا ,حقیقت ,معلم ,تعالی‌ ,تکنیک معنوی ,سازمان‌های دینی ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/427},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/6_32.pdf}
}