@article {
author = {Shabani, Azamsadat and , Soheyla},
title = {شیوه های مواجهه با «دشمن» در قرآن کریم و کتاب مقدس عبری},
journal = {معرفت ادیان 30، بهار 1396},
volume = {8},
number = {2},
pages = {29-52},
year  = {2017},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {For confronting the enemy, Abrahamic religions provide appropriate behavioral strategies which, according to their mission, have certain ethical principles. In order to formulate a peaceful strategy for the followers of the two religions of Islam and Judaism, the present research studies and compares the commonalities and differences between the Holy Quran and the Tanakh in confronting enemies. The term "enemy" refers to those who show enmity to the religious ideology of the religious community of Muslims and Jews. Such enemies are classified by the Qur’an into three groups of "idolaters", "infidels", "hypocrites" and "contesting believers". In Tanakh they are divided into two groups: "atheists" and "Israelites". The attitude of Muslims towards the enemy is, as described in the Qur’an, always based on wisdom and divine help. In the Tanakh, God himself confronts the enemies and man’s wisdom has no important role in this regard. For confronting the enemy, the Holy Qur'an presents a distinct course ranging from a flexible attitude to a rigid one. In the recent versions of the Hebrew scriptures, there is a reference to the moral-based attitude towards the enemy, but the contradictions in Tanakh makes the idea of the correct behavioral patterns of confronting the enemy open to question. Because of its dominant nationalistic view, the attitude adopted by Tanakh towards the enemy is an absolute rejection of the others and it is mainly defensive, but the Holy Quran, regardless of ethnic differences, offers ethical based behavior that is all inclusive and useful to all races.

},
keywords = {the Quran, the Tanakh, the Hebrew Bible, enemy, approaching of interaction., },
title_fa = {شیوه های مواجهه با «دشمن» در قرآن کریم و کتاب مقدس عبری},
abstract_fa ={ادیان ابراهیمی راه کارهای رفتاری مناسبی در برخورد با دشمن ارائه می دهد که مطابق با رسالت آنان، از اصول اخلاقی مشخصی برخوردار است. این پژوهش، به بررسی و مقایسه اشتراکات و افتراقات قرآن کریم و تنخ در برخورد با دشمنان، برای دستیابی به رفتار مسالمت آمیز بین پیروان این دو دین می پردازد. منظور از «دشمن»، دشمنان عقیدتی جامعه دینی مسلمانان و یهودیان است که براساس آیات قرآن کریم، به گروه های «مشرک»، «کافر»، «منافق» و «اهلِ کتاب معاند» و در تنخ، به گروه های «ملحد» و «بنی اسرائیل خاطی» تقسیم شده اند. در قرآن کریم، برخورد مسلمانان با دشمن، همراه با تعقل و یاری خداوند است. در تنخ، خداوند با دشمنان برخورد می کند و در این زمینه تعقل انسان ها نقش چندانی ندارد. قرآن کریم در رفتار با دشمن، سیر مشخصی از رفتار ملایم تا قاطع را ترسیم می کند. در کتب مؤخرِ کتاب مقدس عبری، می توان شاهد رفتارهای اخلاق محور با دشمن بود، اما تناقضات موجود در تنخ، مخاطب را در دریافت الگوی صحیح رفتاری در برخورد با دشمن دچار تردید می کند. در تنخ، برخورد با دشمن به دلیل نگاه غالب قومی آن، از سنخ طرد مطلق غیر خود و حالت تدافعی است؛ اما قرآن کریم، فارغ از اختلافات قومی، رفتاری مبتنی بر اخلاق ارائه می دهد که شمول گرا و مفید برای همه نژادهاست.},
keywords_fa = {قرآن، تنخ، کتاب مقدس عبری، دشمن، شیوة برخورد. ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/306},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/2_23.pdf}
}