@article {
author = {, Mehrab and , Hamideh},
title = {نسبت سنجی اخلاق پولسی و اخلاق فضیلت ارسطویی},
journal = {معرفت ادیان 28، پاییز 1395},
volume = {7},
number = {4},
pages = {49-66},
year  = {2016},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {To Aristotle and Paul, the subject of ethics deals with the answer to the question as to how one should be, not what one should do. In the eyes of each of them, ethics is concerned with virtues, not with actions. Consequently, both of them consider the idea that ethics is a set of standards of behavior that has been replaced by expounding the idea of one’s self. However, the difference between Paul’s principles and Aristotle's principles lessens the possibility of identifying the ideas of of these two thinkers and producing one ethical theory. First, Paul’s ethical theory is based on three principles: faith, hope and love. Aristotle stresses on four virtues: justice, wisdom, courage and moral purity, each of which has several epistemological outcomes in the field of ethics. Second, the emphasis of Paul’s ethics on the role of grace in man’s happiness on one hand, and the different definition of virtue and the emphasis of Aristotle’s ethics on the epistemological role of practical philosophy, on the other hand, highlight the mentioned difference. Despite the fact that Greek culture has exerted influence on Paul’s theology, prescription of his ethical standards is by no means dependent on Aristotelian virtues. The discussion in the present paper is centered on such subjects like Aristotle’s definition of virtues, investigating the general coordinates of Paul's ethics, reviewing the three mentioned principles in his epistles and underlying its difference with Aristotle's ethics.},
keywords = {Paul, Aristotle, Virtues, faith, hope, love, final judgment., },
title_fa = {نسبت سنجی اخلاق پولسی و اخلاق فضیلت ارسطویی},
abstract_fa ={مسئله اخلاق نزد ارسطو و پولس، پاسخ به این پرسش است که چگونه باید بود؟ و نه، چه باید کرد؟ موضوع در هر دو اخلاق، فضایل هستند و نه اعمال. در نتیجه، اخلاق در هر دو، از مجموعه قواعد و اصول رفتاری، به پرداختن به خویشتن بدل می شود. با این حال، اختلاف مبانی پولس و ارسطو، امکان یکسانی این دو متفکر  را  در  سامان دهی نـظریه‌ی اخـلاقی واحدی فروکاهد. شالوده اخلاق پولس بر پایه سه اصل ایمان، امید و عشق است. ارسطو بر فضایل چهارگانه‌ی عدالت، حکمت، شجاعت و عفت تأکید دارد که هریک پیامدهای معرفت شناختی چندی را در حوزه اخلاق بـه دنبال دارد. ثانیاً، تأکید بر نـقش فیض در سعادت انسان، در اخلاق پولس از یک سو و تعریف متفاوت فضیلت و تکیه  بر  نقش معرفت شناسانه حکمت عملی در اخـلاق ارسطو از سوی دیگر، این تفاوت را بارزتر می سازد. به رغم تأثیر پولس از فرهنگ یونانی در شکل دهی الهیاتش، وی کاملاً مستقل از اخلاق فضیلت ارسطو، مبانی اخلاقی خویش را ساماندهی کرده است. تعریف اخلاق فضیلت نزد ارسطو، بررسی مختصات کلی اخلاق پولس و بازخوانی سه اصل مذکور در رسالات وی و شرح و بسط تمایز آن با اخلاق ارسطو، از جمله موضوعاتی است که این پژوهش بدان پرداخته است.},
keywords_fa = {امید ,عشق ,پولس ,فلسفه ارسطویى ,ایمان به خدا ,اخلاق  فضیلت ,داوری نهایی ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/285},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/3_22.pdf}
}