@article {
author = {Ghasemi, Mahdi and Elmi , Ghorban},
title = {تحلیلی بر پارادایم لوتر در باب انسان شناسی؛ در تعارض با پارادایم رسمی کلیسا},
journal = {معرفت ادیان 26، بهار 1395},
volume = {7},
number = {2},
pages = {53-68},
year  = {2016},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8116},
eissn = {2980-809X},
doi = {},
abstract = {Abstracts
The emergence of humanism and reform movement which gave rise to a new perception of individualism of man and the kind of man's relationship with God and forgiveness is the focal point of Luther's theology. Considering the new circumstances, Luther offered a new paradigm about man, freedom of will, and the kind of man's relationship with God and faith. From early, the medieval church used to consider God as a being to whom man has no access. Rejecting the intermediary role of the church, Luther declares that it is possible for man to have access to God and he is allowed to have direct conversation with Him. The conceptual modification that Luther made to the concept of forgiveness is based on the principle that God has apparently forgiven man and God's forgiveness lies in outside the sinner's existence. Therefore, forgiveness is something acquired, not granted. This new paradigm opposes the common Augustinian view which was prevailing in the Middle Ages and which considers forgiveness lies within man; a view that the church adopted and used it for the guidance of man. However, the essence of Luther’s paradigm about man giving man the freedom of which the church and religious law deprived him; therefore, man cannot worship God freely when he has only free will.
},
keywords = {religious anthropology, religious paradigm, Martin Luther, Grace, Forgiveness, anthropology., },
title_fa = {تحلیلی بر پارادایم لوتر در باب انسان شناسی؛ در تعارض با پارادایم رسمی کلیسا},
abstract_fa ={با ظهور اومانیسم و نهضت اصلاح دینی، آگاهی جدیدی دربارۀ فردیت انسان به وجود آمد و نحوۀ ارتباط انسان با خدا و آمرزیدگی، کانون توجه الهیات لوتر قرار گرفت. لوتر با درک اوضاع جدید، پارادایمی نو در باب انسان، آزادی اراده، و نوع رابطۀ او با خدا و ایمان وضع کرد. پیش تر خدا در تلقی کلیسای قرون وسطایی، موجودی دور از دسترس بشر و هستی بود، اما وی با رد واسطگی کلیسا در همه‌ی شئون، به خدایی در دسترس انسان اشاره کرد که مجال گفت وگوی مستقیم دارد. تحول مفهومی لوتر در باب آمرزیدگی بر این اصل مبتنی بود که خداوند، انسان را گویی آمرزیده است و جایگاه آمرزیدگی خدا در خارج از وجود شخص گناهکار قرار دارد. بنابراین، آمرزیدگی، اکتسابی و نه اعطایی است. این پارادایم جدید، مخالف دیدگاه رایج آگوستینی در قرون وسطا مبنی بر جایگاه عدالت در درون انسان بود که راه ورود کلیسا برای هدایت انسان را باز می کرد. اما جوهرۀ پارادایم لوتر در باب انسان ، آزادی او در برابر انسانِ اسیر کلیسا و شریعت بود. لذا بندگی آزادمنشانۀ انسان فقط در سایۀ اراده ای آزاد میسور است.},
keywords_fa = {آموزه فیض ,انسان شناسی ,انسان شناسی دینی ,پارادایم دینی ,مارتین لوتر ,آمرزیدگی ,},
url = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/node/264},
eprint = {https://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/article-files/4_19.pdf}
}