، سال اول، شماره دوم، بهار 1389، ص 67 ـ 96
1) آخرالزمان و حيات اخروي در يهوديت و مسيحيت
عباس رسول‌زاده*
a) چكيده
شوق آگاهي از سرنوشت، در سرشت آدمي نهاده شده است. با نگرشي كوتاه به تاريخ زندگي بشر درمي‌يابيم يكي از دغدغههاي هميشگي انسان، چگونگي فرارسيدن پايان اين جهان و حيات پس از مرگ بوده است. براي مباحثي پيرامون آمدن موعود، جاودانگي روح، پايان اين جهان و فرارسيدن جهان ديگر، واژة «اسكاتولوژي»1 به كار مي‌رود. اين واژه به معناي شناخت آخرالزمان و آخرت، از كلمة «اسكاتوس» يوناني به معناي «آخر» يا «بعد» گرفته شده است. سه دين ابراهيمي يهوديت، مسيحيت و اسلام، از نزديك بودن آخرالزمان و آخرت سخن گفتهاند. جمعي از يهوديان و همه مسيحيان، اين دو دوره را به گونهاي بر هم منطبق مي‌دانند؛ اما جمعي ديگر از يهوديان و همة مسلمانان، آخرالزمان و آخرت و يا به عبارتي، عصر ظهور و روز قيامت را دو دورة جدا از هم مي‌دانند.
كليد واژه‌‌ها: آخرالزمان، ماشيح، موعود، دجال، بازگشت، رستاخيز، پاداش، كيفر، بهشت، جهنم.
