سال چهارم، شماره چهارم، پياپي 16، پاييز 1392، ص 77 ـ 96
عظيم اميري / دانشجوي كارشناسي ارشد اديان ابراهيمي موسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني Amiri2014dend@gmail.com
محمدحسين طاهري / استاديار گروه اديان مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني Taheri-akerdi@iki.ac.ir
دريافت: 25/7/1392ـ پذيرش: 27/11/1392
چكيده
دين، تكيه‌گاه بسياري از مردم دنيا و امري فطري، عميق و ريشه‌دار است. شناخت آموزه‌ها و جهان‌بيني اديان، از طريق منابع آنها راهي براي كم‌كردن فاصله ميان پيروان اديان است. ورود و خروج يا تشرف و ارتداد، از مباحث مهم اديان مي‌باشد.
ارتداد در کاتوليک رد کامل ايمان مسيحي، توسط کسي است که قبلاً تعميد يافته است. ماهيت ارتداد در مقايسه با بدعت و شقاق وضوح بيشتري مي‌يابد. انگاره ارتداد در منابع ديني و قانوني مسيحيت کاتوليک آمده و در سير تاريخي خود در دوره‌هاي مختلف حکم يکساني داشته؛ اما به‌واسطه نوع رابطه کليسا با حاکمان و ميزان دلبستگي حاکمان به دين در اجرا متفاوت بوده است. عقلاني نبودن آموزه‌هاي اصلي مسيحيت، کم‌رنگ‌شدن عقايد، افراط در مجازات و نحوه برخورد با ظالم، به عنوان عوامل تاثيرگذار در ارتداد بيان گرديده است. اين تحقيق به‌روش کتابخانه‌اي و با رويکرد نقلي و تاريخي در صدد آشنايي، بررسي و نقد انگاره ارتداد در مسيحيت کاتوليک مي‌باشد.
كليدواژه‌ها: ارتداد، مرتد، بدعت، نوديني، تكفير، كاتوليك، مسيحيت.
