انحطاط اخلاقي

، سال دوم، شماره دوم، بهار 1390، ص 5 ـ 26
Ma'rifat-i Adyān, Vol.2. No.2, Spring 2011

دل‌آرا نعمتي پيرعلي*

چكيده

انحطاط اخلاقي يعني بازماندن از سير در طريق كمال و يا خروج از آن بواسطۀ كسب رذايل اخلاقي. كمال و سعادت حقيقي مفاهيمي هستند كه تعريف و تعيين مصاديق آنها وابسته به نوع جهان بيني يك نظام اخلاقي است. نظام‌هاي اخلاقي قرآن و اناجيل اربعه بواسطۀ بهره مندي از منشايي مشترك، كمال و سعادت حقيقي را «تقرب به خدا» و لازمۀ آن را ايمان و التزام بر اعمال مؤمنانه معرفي مي‌كنند. بر اين اساس، انسان بواسطۀ بهره مندي از نعمت اختيار، هدف داري و تلاشگري، قادر است تا سعادت حقيقي يعني فلاح و فوز ابدي را از آن خويش سازد. اما بواسطۀ عواملي كه موجب تضعيف يا سلب ايمان او مي‌گردند، ممكن است از مسير كمال بازماند. اين عوامل كه به طور مشترك در قرآن و اناجيل بر آنها تأكيد شده است، عبارتند از: هواي نفس، دنيا و شيطان. دنيا، موضوع هواي نفس و شيطان، مؤيد و آرايشگر هواهاي نفساني است.

كليدواژه‌ها: انحطاط اخلاقي، هواي نفس، دنيا، شيطان، قرآن، اناجيل اربعه.